MTB toertocht 17-12-2017
Reactie van een deelnemer op de 26e ATB tocht WTC Woensdrecht
Vanmorgen eerst samen met mijn zoon de kidsroute gereden, was hier en daar glad. En het was geen verrassing dat het erg nat zou zijn gezien het weer van de afgelopen week. Aan het einde van de kidsroute is zoonlief richting huis gereden, en ben ik zelf weer de route opgedoken. Beetje afhankelijk van het gevoel voor de 35 of 45km.
Tweede passage lag er zeker in de bossen rondom Hoogerheide en Ossendrecht beter bij als bij de eerste passage, kon de fatbike goed de sporen geven. Tja, de hoek bij Putte staat hier in de bekend om zijn natte, modderige stukken, zeker achter de politieacademie. Ik heb op een aantal stukken niet eens de moeite gedaan om de plassen te ontwijken, ben er gewoon rustig doorheen gereden met de fatbike.
Het stuk in de bossen bij Huijbergen zat leuk in elkaar, hier en daar wel wat leuke padjes links laten liggen, maar daar waren andere toertochten uit de omgeving al overheen geweest.
Uiteindelijk weer thuis met een kleine 65km op de teller, organisatie en alle vrijwilligers bedankt.
Vanmorgen eerst samen met mijn zoon de kidsroute gereden, was hier en daar glad. En het was geen verrassing dat het erg nat zou zijn gezien het weer van de afgelopen week. Aan het einde van de kidsroute is zoonlief richting huis gereden, en ben ik zelf weer de route opgedoken. Beetje afhankelijk van het gevoel voor de 35 of 45km.
Tweede passage lag er zeker in de bossen rondom Hoogerheide en Ossendrecht beter bij als bij de eerste passage, kon de fatbike goed de sporen geven. Tja, de hoek bij Putte staat hier in de bekend om zijn natte, modderige stukken, zeker achter de politieacademie. Ik heb op een aantal stukken niet eens de moeite gedaan om de plassen te ontwijken, ben er gewoon rustig doorheen gereden met de fatbike.
Het stuk in de bossen bij Huijbergen zat leuk in elkaar, hier en daar wel wat leuke padjes links laten liggen, maar daar waren andere toertochten uit de omgeving al overheen geweest.
Uiteindelijk weer thuis met een kleine 65km op de teller, organisatie en alle vrijwilligers bedankt.
MTB toertocht 18-12-2016
Enkele reacties op de 25e ATB tocht WTC Woensdrecht
Ook vanochtend deze toer gereden, in het begin was het even druk bij het poortje om het bos in te gaan. Ik blijf me verbazen dat sommige dan niet even het geduld hebben en de rest die netjes aansluiten voorbij rijden om eerder in het bos te zijn...
Eenmaal in rustiger vaarwater een hele mooie rit onder de dikke banden door zien gaan...
Verder top georganiseerd, overal bij de oversteken verkeersregelaars, hulde voor deze vrijwilligers die voor onze veiligheid de kou trotseren.
Blijft leuk om nieuwe stukken te ontdekken in mijn "achtertuin" door ze eens tegen mijn normale richting in te rijden.
45km met quasi geen asfalt, knap gedaan jongens!!
mooie tracks, mooie omgeving.
seingevers!
bevoorrading beetje aan de magere kant, maar hoeft niet altijd een buffet te zijn, het was op zich voldoende.
afspuitstand met maar 2 posten, ook wel wat magertjes. duurde wat lang waardoor ik echt wel koud kreeg :-/
soit, all-in-all een knappe tocht, voor herhaling vatbaar.
Inderdaad zeer mooie tocht, de heuvelzone van Huijbergen werd niet aangedaan maar in ruil kregen we leuke heuveltjes in het zuidelijkste deel van het parcours.
Proficiat aan de organisatoren, veel seingevers, vriendelijke mensen en een schitterend parcours.
45 + 25 km gedaan.
Vertrokken met lichtjes in de pikkedonker, maar wel weinig volk en goed kunnen doorvlassen.
De 2e passage was het iets drukker.
Ik kom zelden noordelijker dan Herentals, maar voor deze maak ik graag een uitzondering.
Echt een mooie tocht.
Ook vanochtend deze toer gereden, in het begin was het even druk bij het poortje om het bos in te gaan. Ik blijf me verbazen dat sommige dan niet even het geduld hebben en de rest die netjes aansluiten voorbij rijden om eerder in het bos te zijn...
Eenmaal in rustiger vaarwater een hele mooie rit onder de dikke banden door zien gaan...
Verder top georganiseerd, overal bij de oversteken verkeersregelaars, hulde voor deze vrijwilligers die voor onze veiligheid de kou trotseren.
Blijft leuk om nieuwe stukken te ontdekken in mijn "achtertuin" door ze eens tegen mijn normale richting in te rijden.
45km met quasi geen asfalt, knap gedaan jongens!!
mooie tracks, mooie omgeving.
seingevers!
bevoorrading beetje aan de magere kant, maar hoeft niet altijd een buffet te zijn, het was op zich voldoende.
afspuitstand met maar 2 posten, ook wel wat magertjes. duurde wat lang waardoor ik echt wel koud kreeg :-/
soit, all-in-all een knappe tocht, voor herhaling vatbaar.
Inderdaad zeer mooie tocht, de heuvelzone van Huijbergen werd niet aangedaan maar in ruil kregen we leuke heuveltjes in het zuidelijkste deel van het parcours.
Proficiat aan de organisatoren, veel seingevers, vriendelijke mensen en een schitterend parcours.
45 + 25 km gedaan.
Vertrokken met lichtjes in de pikkedonker, maar wel weinig volk en goed kunnen doorvlassen.
De 2e passage was het iets drukker.
Ik kom zelden noordelijker dan Herentals, maar voor deze maak ik graag een uitzondering.
Echt een mooie tocht.
MTB toertocht 20-12-2015
Enkele reacties op de 24e ATB tocht WTC Woensdrecht
Weer eens genoten van deze regio, je kan niet elke keer hetzelfde vertellen, maar het blijft niet alleen een van de mooiste regio's om in te biken, maar ook degene waar je het meest van geniet door de variëteit aan klimmetjes, zandwerk, bochtenwerk, lekkere afdalingen, extreem offroadpercentage en een prima organisatie. Bovendien op amper drie kwartier van mijn deur.
Wat kan je er nog extra bij vermelden? Dat het droog lag voor pakweg 97%, nergens geen blubbertoestanden, behalve een van de laatste stroken naar de weg toe, en waar het nat lag, kon je perfect kiezen voor een droog traject.
Een minpunt voor mij dat de ketting altijd doorschoot, ondanks dat deze gisteren nog samen met de tandwielen was vervangen. Maar dat weegt nog altijd niet op tegen al het goeie: D
Vermoedelijk tot binnen een paar weken voor de volgende passage.
Voor de zoveelste keer vanuit westvlaanderen naar hier afgezakt en me weeral niet beklaagd .Wat is het toch zalig rijden hier.Spijtig dat we nog in de laatste 5 km onze veloo toch vuil gemaakt hebben .Ze zullen mij ier nog veel zien .En ook deze organisatie was perfect in orde.
Ann en Eva rond 8 uur afgezet aan de vogeltjesmarkt in Antwerpen. En dan door een verlaten stad, richting Hoogerheide. Perfecte connectie. Een ideale combinatie.
Aldaar Matthias, Bresciani en Spiermassa hun hartslagmeter aangesloten, en we waren vertrokken. Matthias naar gewoonte de rustigheid zelve, ging er eveneens naar gewoonte, bij het eerste onverhard loeihard tegenaan. Zoveel enthousiasme in de eerste kilometers is nefast voor mijn atletisch habitacle, dat ik er 25km verder de gevolgen van moest ondergaan.
Ik zou haast vergeten dat na 10km mijn buitenachterband over 12cm scheurde langs de velgrand. De bb gluurde naar buiten en zei telkens hij tegen mijn achterbrug aanging blob. Wij blobblob naar de lokale fietshandel, die we uit zijn bed belden voor aub een nieuwe band. 60 euro voor een Racing Ralph die deze man met veel metier monteerde. Waarvoor van harte bedankt. Terug naar km 25. Continue de leukste pifpaf single-tracks, geen meter vlak, doorworteld met spek en bonen. De hoogtepunten en hier en daar een conditiedipje, volgden elkaar in sneltempo op.
De laatste bosstrook was de mooiste. Door te weinig bloed naar de hersenen is het de enige die ik me nog herinner.
Deze streek blijft verbazen.
Met de solden wil mijn vrouw nog eens terug en ik ook.
Bedankt voor de compagnie en de moral jongens.
Prachtige tocht qua parcours en organisatie, zeer goed afgepijld, heb echt genoten ven de vele single tracks. Zeker tot volgend jaar.
Weer eens genoten van deze regio, je kan niet elke keer hetzelfde vertellen, maar het blijft niet alleen een van de mooiste regio's om in te biken, maar ook degene waar je het meest van geniet door de variëteit aan klimmetjes, zandwerk, bochtenwerk, lekkere afdalingen, extreem offroadpercentage en een prima organisatie. Bovendien op amper drie kwartier van mijn deur.
Wat kan je er nog extra bij vermelden? Dat het droog lag voor pakweg 97%, nergens geen blubbertoestanden, behalve een van de laatste stroken naar de weg toe, en waar het nat lag, kon je perfect kiezen voor een droog traject.
Een minpunt voor mij dat de ketting altijd doorschoot, ondanks dat deze gisteren nog samen met de tandwielen was vervangen. Maar dat weegt nog altijd niet op tegen al het goeie: D
Vermoedelijk tot binnen een paar weken voor de volgende passage.
Voor de zoveelste keer vanuit westvlaanderen naar hier afgezakt en me weeral niet beklaagd .Wat is het toch zalig rijden hier.Spijtig dat we nog in de laatste 5 km onze veloo toch vuil gemaakt hebben .Ze zullen mij ier nog veel zien .En ook deze organisatie was perfect in orde.
Ann en Eva rond 8 uur afgezet aan de vogeltjesmarkt in Antwerpen. En dan door een verlaten stad, richting Hoogerheide. Perfecte connectie. Een ideale combinatie.
Aldaar Matthias, Bresciani en Spiermassa hun hartslagmeter aangesloten, en we waren vertrokken. Matthias naar gewoonte de rustigheid zelve, ging er eveneens naar gewoonte, bij het eerste onverhard loeihard tegenaan. Zoveel enthousiasme in de eerste kilometers is nefast voor mijn atletisch habitacle, dat ik er 25km verder de gevolgen van moest ondergaan.
Ik zou haast vergeten dat na 10km mijn buitenachterband over 12cm scheurde langs de velgrand. De bb gluurde naar buiten en zei telkens hij tegen mijn achterbrug aanging blob. Wij blobblob naar de lokale fietshandel, die we uit zijn bed belden voor aub een nieuwe band. 60 euro voor een Racing Ralph die deze man met veel metier monteerde. Waarvoor van harte bedankt. Terug naar km 25. Continue de leukste pifpaf single-tracks, geen meter vlak, doorworteld met spek en bonen. De hoogtepunten en hier en daar een conditiedipje, volgden elkaar in sneltempo op.
De laatste bosstrook was de mooiste. Door te weinig bloed naar de hersenen is het de enige die ik me nog herinner.
Deze streek blijft verbazen.
Met de solden wil mijn vrouw nog eens terug en ik ook.
Bedankt voor de compagnie en de moral jongens.
Prachtige tocht qua parcours en organisatie, zeer goed afgepijld, heb echt genoten ven de vele single tracks. Zeker tot volgend jaar.
MTB toertocht 21-12-2014
Enkele reacties op de 23e ATB tocht WTC Woensdrecht
Was weer goed georganiseerd, genoeg keuze bij de pauze, mooie singletracks, af en toe wat blubber maar dat maakt het wat zwaarder/spannender. Al met al weer genieten 45km!!
Toch weer een mooie tocht, ondanks het natte weer van de laatste dagen.
Voor mij was het wel wat te nat (= te veel plassen), maar dit hoort wel bij de tijd van het jaar.
Perfecte afpijling en bevoorrading. Na de lange tocht, toch nog even de korste afstand erbij genomen, en het parcours lag er al veel beter bij. Bijna alle plassen waren leeggereden.
De 45 gereden, super tocht.
Tocht was goed te doen. Af en toe een klein modderstukje maar meestal kon je er makkelijk omheen.
prachtige singletracks voorgeschoteld gekregen, bevoorrading meer dan in orde. Alleen mogen ze van mij in deze streek toch eens bewaakte fietsstallingen invoeren. Was nu met een kameraad dus geen probleem, maar alleen is dat al moeilijker he.
fietske heen en terug + toerke goed voor een dikke 115km :p
Goed gepijlde route. Organisatie top. Zware tocht, veel modder en hoogte verschillen.
Geweldige mooie tocht, complimenten voor de parcoursbouwers en voor de organisatie.
K'heb al gemerkt als de bergeit zegt dat het een goede tocht is, dat het de verplaatsing meer dan waard is.
En het was deze keer zeker weer van dat.
Eén van de tochten met de meeste singletracks & zeker met het hoogste off road %.
Wat de plassen betreft, als het in de zomer een paar dagen regend ligt er zeker evenveel op een paar kleine stukken na.
Genoten van een zeer mooie tocht. Parking goed geregeld.
Seingevers aan gevaarlijke oversteken. Super bevoorrading.
Wat moet een mens nog meer hebben, ...
Prachtige tocht, zoals altijd daar in de streek.
De mensen komen blijkbaar van heel ver . Ik heb een auto zien staan met reklame op van een west vlaamse firma ( 1,5 uur rijden). Wat mij ook opviel, kontrole op de gele armbandjes, nog nooit meegemaakt.
Vroeg uit bed, een lange en verre verplaatsing vanuit West-Vlaanderen, en éénmaal ter plaatse is het nog volop middernacht. Matthias ons rekenwonder, en verantwoordelijk voor de timing, is indirect verantwoordelijk voor een leuke groepsbabbel vooraf, want tijd zat. Als enige bestel ik een koffie.
"Lekkere koffie?" vraag ik aan de lieftallige jongedame van dienst, in een even mooie en professionele koffie en theestand.
"Ja hoor" met rollende rr klinkt het wederwoord, "en neemt u een lekker koekje toe".
Beste vrienden, dit was de enige teleurstelling van de dag. Niks Arabica maar pure chicorei. Dan toch liever de 2 euro goedkopere Franse toertocht koffie.
Het wordt licht en we rijden de parking uit, het bos binnen. 26km single-tracks tot aan de eerste ravito. Amper recuperatiestukken tussen de 99% dwarrels, wortels, korte nijdige klimmetjes, en heide passages. Dit is genieten.
Was het niet dat mijn kabouter winterbeentjes te weinig musculatuur vertonen om het door Hans, Winnitou en Matthias opgelegde tempo te volgen, dan deed ik net hetzelfde na de uitstekende bevoorrading.
Integendeel was het vat af, en ik zwabberde maar wat aan. 17km ondermaats traag, geen power, geen verborgen cartouche.
De jongens ondertussen zwiepend als apen op de hiertoe door natuurlijke erosie ontstane slingerpaden.
Deze streek kan nooit teleurstellen in de winter.
Met 7 man van RTC de Molenrijders deze tocht gereden. Was weer genieten! Alles perfect geregeld en ook het parcours was top! Na afloop nog gezellig onder het genot van een biertje. Volgend jaar weer van de partij.
Ferme tocht, zeer veel single tracks en overal goed berijdbaar, zeker t.o.v. onze streken hier in het waasland en dender. Goede organisatie, veel parking en goede bevoorrading.
Het was een FANTASTISCHE tocht. Ik vond het zelfs nog beter dan de TT in Ossendrecht in november. Naar mijn aanvoelen nóg meer single tracks. Volgend jaar kom ik zonder twijfel terug. Ik hoop wel dat er tegen dan een bewaakte fietsenparking is. Voor de rest ook een dikke pluim qua organisatie.
Was weer goed georganiseerd, genoeg keuze bij de pauze, mooie singletracks, af en toe wat blubber maar dat maakt het wat zwaarder/spannender. Al met al weer genieten 45km!!
Toch weer een mooie tocht, ondanks het natte weer van de laatste dagen.
Voor mij was het wel wat te nat (= te veel plassen), maar dit hoort wel bij de tijd van het jaar.
Perfecte afpijling en bevoorrading. Na de lange tocht, toch nog even de korste afstand erbij genomen, en het parcours lag er al veel beter bij. Bijna alle plassen waren leeggereden.
De 45 gereden, super tocht.
Tocht was goed te doen. Af en toe een klein modderstukje maar meestal kon je er makkelijk omheen.
prachtige singletracks voorgeschoteld gekregen, bevoorrading meer dan in orde. Alleen mogen ze van mij in deze streek toch eens bewaakte fietsstallingen invoeren. Was nu met een kameraad dus geen probleem, maar alleen is dat al moeilijker he.
fietske heen en terug + toerke goed voor een dikke 115km :p
Goed gepijlde route. Organisatie top. Zware tocht, veel modder en hoogte verschillen.
Geweldige mooie tocht, complimenten voor de parcoursbouwers en voor de organisatie.
K'heb al gemerkt als de bergeit zegt dat het een goede tocht is, dat het de verplaatsing meer dan waard is.
En het was deze keer zeker weer van dat.
Eén van de tochten met de meeste singletracks & zeker met het hoogste off road %.
Wat de plassen betreft, als het in de zomer een paar dagen regend ligt er zeker evenveel op een paar kleine stukken na.
Genoten van een zeer mooie tocht. Parking goed geregeld.
Seingevers aan gevaarlijke oversteken. Super bevoorrading.
Wat moet een mens nog meer hebben, ...
Prachtige tocht, zoals altijd daar in de streek.
De mensen komen blijkbaar van heel ver . Ik heb een auto zien staan met reklame op van een west vlaamse firma ( 1,5 uur rijden). Wat mij ook opviel, kontrole op de gele armbandjes, nog nooit meegemaakt.
Vroeg uit bed, een lange en verre verplaatsing vanuit West-Vlaanderen, en éénmaal ter plaatse is het nog volop middernacht. Matthias ons rekenwonder, en verantwoordelijk voor de timing, is indirect verantwoordelijk voor een leuke groepsbabbel vooraf, want tijd zat. Als enige bestel ik een koffie.
"Lekkere koffie?" vraag ik aan de lieftallige jongedame van dienst, in een even mooie en professionele koffie en theestand.
"Ja hoor" met rollende rr klinkt het wederwoord, "en neemt u een lekker koekje toe".
Beste vrienden, dit was de enige teleurstelling van de dag. Niks Arabica maar pure chicorei. Dan toch liever de 2 euro goedkopere Franse toertocht koffie.
Het wordt licht en we rijden de parking uit, het bos binnen. 26km single-tracks tot aan de eerste ravito. Amper recuperatiestukken tussen de 99% dwarrels, wortels, korte nijdige klimmetjes, en heide passages. Dit is genieten.
Was het niet dat mijn kabouter winterbeentjes te weinig musculatuur vertonen om het door Hans, Winnitou en Matthias opgelegde tempo te volgen, dan deed ik net hetzelfde na de uitstekende bevoorrading.
Integendeel was het vat af, en ik zwabberde maar wat aan. 17km ondermaats traag, geen power, geen verborgen cartouche.
De jongens ondertussen zwiepend als apen op de hiertoe door natuurlijke erosie ontstane slingerpaden.
Deze streek kan nooit teleurstellen in de winter.
Met 7 man van RTC de Molenrijders deze tocht gereden. Was weer genieten! Alles perfect geregeld en ook het parcours was top! Na afloop nog gezellig onder het genot van een biertje. Volgend jaar weer van de partij.
Ferme tocht, zeer veel single tracks en overal goed berijdbaar, zeker t.o.v. onze streken hier in het waasland en dender. Goede organisatie, veel parking en goede bevoorrading.
Het was een FANTASTISCHE tocht. Ik vond het zelfs nog beter dan de TT in Ossendrecht in november. Naar mijn aanvoelen nóg meer single tracks. Volgend jaar kom ik zonder twijfel terug. Ik hoop wel dat er tegen dan een bewaakte fietsenparking is. Voor de rest ook een dikke pluim qua organisatie.
MTB toertocht 22-12-2013
Verslagen van het FORUM van mountainbike.be en .nl
Ik vond de 45 km van de blauwe pauw, hele goeie kilometers! Vergelijkingen wil ik niet maken een ieder doet zijn best. Het was een heel mooie rit, mooi droog in het bos, toch nog zwaar parcours, en een prima
organisatie en op t eind nog gauw ff natte sokken gehaald.
Heb me weer kostelijk geamuseerd, tocht is een beetje slachtoffer van zijn succes, het file-rijden bij elke hindernis irriteerde me wel maar met dit parcours voor de wielen liet ik het mezelf niet toe om hierover te zagen. Wél was de keuze snel gemaakt om af te slaan voor de 25km (= super rustig) en daarna de 45km eraan vast te plakken. Ik begon dan aan de 45 om 10u30 en had het ganse singletrack - rijk voor mij alleen. Genieten! De bevoorrading vond ik keurig in orde, wat moet je nog meer hebben eigenlijk ?
Bepijling perfect, seingevers overal, vriendelijke mensen, het was weer een toppertje daar in Ossendrecht. Ondanks de weinige hm's kruipt het parcours toch stevig in de benen met de afwisseling technische stukjes, mulle heidegrond en heuveltjes. Na een dikke 3u fietsen ging het lichtje uit en kon ik tevreden naar huis rijden. Heb één van de mooiste tochten van het jaar gereden.
De opkomst was behoorlijk vanmorgen, durf geen schatting te doen, maar minimaal 1500 man volgens mij.
Een uurtje geleden terug thuis aangekomen met bijna 80km op de teller. Het was wederom een erg mooie tocht met van alles erin.
Gelukkig weinig last van file rijden gehad, dat was vorige week in Zoersel wel anders!
Het parcours lag er geweldig bij ondanks de regen van gisteren. Heb genoten van het begin tot het einde! Mannen bedankt. Volgend jaar weer en hopelijk onder de zelfde omstandigheden...
Gestart nog voor het echt licht werd, en direct het bos in! Ondanks de regen van gisteravond, een perfect aangenaam berijdbaar parcours. Dat is de reden waarom ik naar hier kwam.
Dus vroeg vertrokken voor de 45km, geen files gehad, onderweg, ondanks de perfecte afpijling, toch nog verkeerd gereden, en dus 5km extra bosplezier.
Daarna de 25km ook gereden, ook zonder files, maar het parcours, de zachte ondergrond, zorgde er wel voor dat ik nu uitgeteld naar de veldrijders op tv aan het kijken ben..
Voor de organisatoren: De voetwassing op het einde was zeker geen meerwaarde. ..
In het begin fileleed maar misschien daarom leuker want dan neem je dikwijls moeilijker stukken om toch voorbij te gaan , veel toffe kombochten die je kort neemt of lang wanneer je niet moet inhalen. Ach ik kan er mee leven.
Maar was het maar terug marathontime, wedstrijdrijden bedoel ik, dan heb je die plezante inhaalraces niet heel de tijd, ja zeg. Voor de rest qua parcoir supertof!!
Prachtige toer gereden vandaag bijna alle km in het bos, zalig, er zijn heel veel streken waar ze jaloers zijn op deze mogelijkheden. Het weer was ook zeker een meevaller, bevoorrading zeker ok. Maar waarom toch geen
bewaakte fietsstalling zoals op de meeste plaatsen verderweg, het scheelt misschien 4 mensen in de organisatie. Nog een paar jaren en er is geen après meer nodig, iedereen wordt bang met die fietsdiefstallen!
Vanmorgen kennis gemaakt met eerst tt in deze streek en me geen moment beklaagd! Hier gelezen van offroad percentages van 95 pc, ik neem dit altijd met korreltje zout, maar zal idd niet veel gescheeld hebben.
Vlotte inschrijving, geen immens lange wachtrijen aan de toiletten, nog even goeiedag zeggen aan de Just Ridin buren en hup direct de bos in.
Aan het slootje ff filen, maar dan was het bollen, van bocht naar bocht, met diverse heuveltjes in verschillende zandsoorten en afgewerkt met nog een extra boomworteltje om het af te maken.
Aan ravi had ik al het gevoel was ik anders maar na 40 km heb ofzo, rug begon op te spelen van de intensiteit maar blijven genieten.
Amper modder en twee uur en een half fun fun fun, althans voor mij toch. Ah ja er werd gezegd ook voor beginners, heb er toch paar serieus stoten zien uithalen, op het einde bij de oversteek van de asfalt baan ook nog eentje maar kon daardoor wel met open track de bos in.
Nog een puntje, blijkbaar werd er hier niet echt bij het passeren "gesproken", en dan zat er nog iemand te vloeken omdat ik de ideale lijn hield en die niet kon passeren.
Ik volg alleszins de kalender op van deze streek, de moeite en niet ver van bij mij thuis. Amper modder en volop singletrack, en me echt nog eens geamuseerd zoals het moest.
Super tocht gereden, wel in het begin iets te druk, maar dat kon de pret niet derven. Veel meer bergjes zijn er niet te vinden in de streek, en bolde eigenlijk heel goed. Seingevers waren top, alsook de bepijling.
Rond na 2u10 en toch wel met redelijk zware benen. Ben wel niet door het water gereden.
Afgelopen zondag ook deze schitterende tocht gereden. Dit omdat ik een paar weken daarvoor erg genoten heb van de tocht vanuit Woensdrecht. En zeker nogmaals deze mooie omgeving wilde aandoen. Vond het nog best een taai tochtje toch ...ondanks dat ie er geheel niet slecht bij lag.
Voor dat stuk in de polder met wind vol op de kop was kl*te, dan vang ik toch veel wind met mijn postuur.
Maar nogmaals schitterend gebied en schitterende tochten.
Verslag van StrammerMax
Na enkele drukke werkweken met weinig slaap, een personeelsfeest ter gelegenheid van het eindejaar en de opruim daarvan daags nadien, was ik ook op zaterdag laat thuis. Omdat hij veertien dagen ongebruikt had
stilgestaan en ik voordien al de indruk had te maken te hebben met een trage leegloper, bij thuiskomst mijn fiets nog eens geïnspecteerd.
Inderdaad, de achterband stond zo plat als een vijg! Meteen maar een nieuwe binnenband gestoken. De oorzaak van het lek bleek een metalen doorn te zijn die de buitenband had doorboord. Voor de zoveelste keer op rij lag ik weer pas laat in mijn bed! Na hooguit vier uren slaap op zondag m’n bed uit om deel te nemen aan de toertocht van WTC Woensdrecht in het vlak over de Belgisch-Nederlandse grens gelegen Ossendrecht.
Wakker worden duurde lang en om 8.30 u thuis met de bike vertrokken, deze keer via de fietspaden langsheen
de grote baan door het gehucht Putte langs beide kanten van de landsgrens.
Het kraam met de gebraden kippen was al present! Daar staken drie bikers van V’lox me voorbij en op het fietspad langsheen de Putseweg kreeg ik nog groepjes en enkelingen te zien die onderweg waren naar de start. Ook auto’s met bikes reden in de richting van de Volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinen alwaar de tocht startte vanuit het Restaurant De Blauwe Pauw.
Toen ik daar toekwam vertrok een groepje mij bekende bikers, waaronder Berten, Dennis en Jan. Aan de start was het nog steeds bijzonder druk, maar de inschrijving verliep vlot. De hemel zag grijs, het weer was somber en we konden enkel maar hopen op een droge rit.
Om 9.25 u op weg. De tocht dook achter De Blauwe Pauw meteen de bossen in en eigenlijk zouden we er nauwelijks nog uit komen! We kregen al direct een resem singletracks voor de wielen die ons naast het Mollercollege voerden en door de plaatselijke bossen.
Er ontstond op enkele plaatsen file omwille van de drukte en het feit dat er ook enkele groepjes onderweg waren die kinderen bij hadden en ook een jonge vader met zijn nog kleine zoon.
De kinderen raakten soms niet over de bultjes. Dat was wat vervelend, maar daar kan je je niet boos over maken! Al goed dat de kinderen het niet aan hun hart lieten komen, want een kind dat te veel opgejaagd wordt tijdens de eerste tochtjes houdt het daarna misschien voor bekeken! We passeerden ook de bekende “put” naast een prikkeldraad, een plaats waar het pad doorsneden wordt door een beekje.
Ik had ’s ochtends al wat pijn in de hiel van m’n rechtervoet en bij het uitklikken voor de file aan de put voelde ik een pijnscheut en binnenin het gevoel als van een elastiek die doorknapt!
Ik veronderstel wel dat er geen pees of spier gescheurd is, want dat ik dan niet meer had kunnen gaan, staan of rijden! Het zal eerder een spierverrekking zijn. Het deed in geen geval deugd!
Bospaadjes voerden me na 4 km tot aan de omheining van De Luchtballon, een voormalig legerterrein in Calfven dat omgebouwd is tot vakantieverblijf voor kinderen met astma. Een kilometer verder reden we over de natte bospaden in de buurt van de kleurrijke nieuwbouw van het Mollercollege.
Ter hoogte van enkele wortels ligt daar een waar modderbad! Toen ik me er even aan de kant zette, passeerden daar drie Weetabix-Watjes waarmee ik enkele weken geleden een memorabele après beleefde na de toertocht in Kapellen! Na de modderige passage van deze strook bos reden we over door de regen gebluste zandpaden in een heidelandschap. Om daarna weer singletracks te treffen in de bossen.
De hemel werd nog grijzer en het was donker in de bossen. Intussen was het op de paadjes gelukkig minder druk geworden en reden de bikers verder uit elkaar zodat ieder zijn geliefkoosde tempo aan kon houden.
6,50 km om 10.00 u.
Omstreeks 7,50 km hoorde ik in de verte honden blaffen, kwam de omgeving me bekend voor en reed ik inderdaad voorbij de visvijver van ’t Spanjooltje.
Er was daar iemand in de weer met een kruiwagen! In de buurt is ook ergens een hondenschool, wat het blaffen verklaart. We raakten de bewoonde wereld van Calfven, want tussen de bomen door zag ik de zandwegen liggen langs dewelke asfalt fietspaden zijn aangelegd, afgeboord met witte paaltjes. 9 km omstreeks 10.15 u.
We vervolgden de rit over de bospaden van De Vluchtheuvel, passeerden weer het aan het bos grenzende terrein van De Luchtballon en kregen een korte maar nijdige klim voorgeschoteld.
Omwille van de pijn in mijn enkel leek het me verstandiger van even te voet naar boven te lopen om te vermijden van mij nog meer te forceren! Even verder stond een trio langs de kant, waarvan eentje met een gebroken ketting die de klim niet had overleefd!
Na 10,50 km kwamen we even terug uit de bossen tevoorschijn en reden we gedurende een kilometer over het asfalt fietspad naast een zandweg van Calfven naar Ossendrecht. Tot 12,75 km gebruikten we dan de off-road-ring rond Ossendrecht, een grasspoor dat aan de rand van de open velden omheen het dorp loopt!
Ik heb dit pad al in alle weersomstandigheden bereden: droog, nat en doorheen pakken opgehoopte sneeuw! Halverwege werd ik aangesproken door een man die zich afvroeg of hij geen splitsing had gemist, want hij had gemerkt dat hij terug in Ossendrecht was.
Hij vreesde waarschijnlijk een stuk van de toer te zullen missen! Maar er was nog geen splitsing geweest!
Ik vermoed dat dezelfde man me ruim na de bevoorrading nog eens ingehaald heeft.
Het ging daarna nog eventjes de velden in waar we af te rekenen kregen met veel tegenwind.
Toen we de achterzijde van enkele huizen passeerden werd ik toegeroepen door een passerend biker.
Ik vermoed dat hij VanBiLL.com was. Na een lang, winderig, bij momenten relatief slijkerig stuk doorheen de open velden bereikten we omstreeks 15 km het bosgebied Stoppelbergen wat we in reden naast de ingang van de camping Athena.
10.45 u. Paden en singletracks werden ons deel in het door bikers geliefde Stoppelbergen op de grens tussen het Nederlandse Ossendrecht en het Belgische Zandvliet en Berendrecht. Op 17 km van de start trof ik daar midden in het bos om 11.00 u dan toch de splitsing tussen de routes van 25-35 km en 45 km.
Gekozen voor de langste toer. Vanaf daar trof ik een aantal bekende paadjes die ook deel uitmaken van een eigen plaatselijk rondje dat ik hier enkele jaren geleden vanaf het kasteel Ravenhof in Stabroek leerde rijden.
Op mijn weg trof ik een koppel wandelaars met een worst op pootjes die ik met enige behendigheid diende te ontwijken, want deze hot-dog zonder mosterd liet zich niet intimideren door passerende bikers! Omstreeks 21 km passeerde ik de Antwerpse sportvelden aan de camping De Watertoren in Berendrecht en ging het de singletrack in het donkere dennenbos op.
Deze eindigt met een stevige klim waar dan nog enkele dikke wortels over het pad liggen. Er volgden nog enkele mij bekende paadjes in de bossen die aansluiten achter het Moretusbos waarin het kasteel Ravenhof op de landsgrens gelegen is.
Op 24 km volgde de mooie singletrack waarop enkele kleine klimmetjes liggen. Vroeger was deze plek nog veel knapper, maar de eigenaar heeft hier een jaar of twee geleden een aantal bomen opzettelijk geveld en laten liggen! Joost mag weten waarom! Tegen motorcrossers? Tegen mountainbikers? In ieder geval was de knappe omgeving hierdoor naar de bliksem! Er staan nergens borden dat dit gebied privaat eigendom is! Kort na het vellen van de bomen ontstonden trouwens al nieuwe paadjes, dus de mountainbikers lieten er zich niet door tegenhouden.
Op dit ogenblik heeft er zich al een zeer duidelijke nieuwe singletrack ontwikkeld! Allicht door de vele voorgangers tijdens deze toertocht, maar ook door lokale bikers die op eigen houtje door deze bossen rijden. Na het stuk met de omgehakte bomen kwamen twee knappe bulten om te beklimmen en lekker weer naar beneden te bollen! Inclusief enkele uit de kluiten gewassen wortels! 24 km om 11.30 u.
Mijn plaatselijk rondje gaat na de bulten linksaf, maar nu dienden we rechtsaf te slaan en na nog een stukje singletrack bereikte ik het bospad dat doorheen een brede open strook naast een diepe gracht loopt. Op 25 km passeerde ik weer de plek aan de houten slagboom waar we het op Belgisch grondgebied gelegen deel van Stoppelbergen waren in gereden.
De in het opvallend gele regenjasje gestoken biker die me begroette en die de lus Stoppelbergen nog diende aan te vatten bleek Jari te zijn! Dat opende perspectieven, want dat betekende dat ik zo’n 8 km voorsprong had en wij elkaar dan misschien bij aankomst zouden te zien krijgen! Er waren wel een paar clubmakkers op pad, maar die waren vroeger vertrokken en de kans dat ik hen nog zou zien was daardoor klein.
Even verder werd ik in een zanderig pad aangesproken door een jonge knul in Fidea-uitrusting met de vraag of ik geen inbussleutel bij had. Het zadel van zijn fiets stond los. Het stond inderdaad wel heel erg los! Zo kwam mijn multitool weer van pas om anderen verder te helpen. Het heeft al meer gediend om anderen uit de nood te
helpen dan dat ik het zelf gebruikt heb!
Via de zandweg bereikte ik weer een paadje dat deel uitmaakt van mijn eigen rondje en dat uitkomt op een zanderige open vlakte. Zelfs nu lag er nog los zand in het klimmetje naar de zitbank die er niet meer bleek te
staan. Er volgden zanderige singletracks en paden en na een lusje kwamen we aan een klimmetje weer uit in de buurt van de verdwenen zitbank. Daar ging het linksaf tot ik arriveerde aan het pad dat achter de omheining van de politieschool loopt.
Linksaf op dit pad dat er vrij nat bij lag met enkele ferme plassen, vooral naar het einde toe. Maar het viel nog mee, want ik heb het op die plaats al veel erger geweten. We dienden het geruime tijd te volgen en arriveerden aan de bevoorrading die opgesteld stond voor de hoofdingang van de politieacademie op 28 km van de start. 12.00 u. er was sportdrank en bouillon om te drinken, wafels en krentenbollen om te eten.
Ik had honger en heb maar liefst drie van die krentenbollen naar binnen gewerkt en doorgespoeld met zoete sportdrank! Tien minuten later was ik weer op weg.
Aan de school ging het linksaf een straat in en even verder rechtsaf een rechte singletrack door het bos op. Even verder hielpen seingevers ons de Putseweg over en trof ik de splitsing tussen de 25 km en de 35-45 km op 29,50 km van het vertrek. We reden nu in de bossen van de Groote Meer over mij onbekende paden met kort na de aanvang een vrij vettige strook.
Mijn conditie was nul en ik werd zelfs ingehaald door een vader met zijn zoontje die ik aan de stop had zien toekomen. Omstreeks 32 km reed de tocht over een knappe heidevlakte en volgde de doortocht van imposante
dennenbossen over bredere paden en tracks. We reden er voorbij de zanderige militaire oefenterreinen op de vrij toegankelijke Ossendrechtse Heide.
Een breed pad voerde me langsheen de heide tot ik ter hoogte van een meertje omstreeks 36 km een open landschap in dook. Dit gebied werd enkele jaren geleden kaalgekapt. We kregen de mooie singletrack die zich
door hoog en thans dor geworden gras voort slingert en evenwijdig loopt met een zandweg over de heide. Na een lastig pad met veel mul zand bereikte ik opnieuw de bossen waar we bredere wegen voor de wielen kregen.
39 km om 13.00 u.
Op één van de bospaden werd ik ingehaald door Jari. Terwijl we enkele woorden wisselden zag ik dat we gevolgd werden door nog een biker met een geel jasje. Ik had het moeilijk om te blijven volgen, de biker stak voorbij en bleef in het wiel van Jari hangen. Beiden hingen in de verte achter een biker in een wit jasje. Op 41 km kwam het bospad uit op de Putseweg tegenover het Puts Molentje op het kruispunt richting Ossendrecht.
Jari en de twee andere bikers stonden er te wachten. We dienden de grote weg even te volgen en zoals ik verwacht had even verder over te steken om tussen twee betonblokken die daar sinds enige tijd liggen het bos in
te duiken. Daar kregen we een bekende singletrack die door vele tochten in de andere richting wordt bereden. Ik hoorde voor me het piepen van remmen in het bos en de reden kwam snel. Nu konden we immers lekker naar beneden rijden op de plek waar anders ferm dient geklommen te worden. Ik ben er nog nooit al rijdend tot helemaal boven geraakt.
Ooit had zich op deze plek tijdens een toertocht een fotograaf opgesteld en dat was mede de oorzaak van een file zoals ik ze nog zelden op toertochten heb meegemaakt! Ik denk dat ik toen zeker een kwartier heb staan
aanschuiven!
We bereikten de singletrack die zich op een hoogte door het bos slingert en van waaraf men een knap uitzicht heeft in de diepte over de voormalige zandgroeve van Ossendrecht. Er stonden kerels met quads op het
uitkijkpunt. Na een afdaling door losse zavel konden we genieten van de mooie singletrack die zich door struikgewas slingert en er evenwijdig loopt met een zandweg door de bossen omheen de groeve. Eens weer in het open veld werden we naar de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan geleid, maar alvorens die te kunnen kruisen dienden we nog door een beek te rijden.
Daar was een betonnen waadplaats geconstrueerd. Ik heb het geriskeerd van er door te rijden, er was weinig alternatief, en mijn vrees dat het water dieper zou zijn dan wenselijk is, bleek gegrond. Met natte schoenen en sokken tot gevolg. Want tegen zo veel water zijn zelfs waterdichte sokken niet bestand.
Zoals te verwachten doken we aan de overkant van de straat naast een eenzaam huis in renovatie opnieuw de bossen in en werden we over de enkele stevige bulten die daar liggen gejaagd. Via een bospaadje bereikte ik
omstreeks 13.30 u De Blauwe Pauw.
De biker die ik daarstraks in het wiel van Jari had zien rijden bleek diens maat en werkmakker te zijn. Na onze fietsen vastgelegd te hebben binnen nog een frisdrank gedronken. Berten en Jan zaten er nog in het gezelschap van Rubber-12, Ward en enkele andere bikers. Dennis stond aan de toog voor een bestelling en was zo tevreden van mij te zien dat hij na het handjes schudden door een onhandige beweging de fles en de twee glazen die al op het dienblad stonden weer op de tap keilde! Met glasgerinkel, een kapot glas en ter ziele gegaan gerstenat tot gevolg!
Nog even bij Jari en diens maat gezeten aan een tafel waar ook enkele Reetzweters zaten! Uit de Antwerpse gemeente Reet! Ook de moeder en vriendin van Jari hadden een kleinere rit gereden, maar waren intussen al huiswaarts vertrokken. Toen Jari en Rubber-12 huiswaarts vertrokken begon het te regenen. Nog even terug naar binnen om wat te bekomen van de vermoeiende rit, te wijten aan mijn lamentabele conditie en te schuilen voor de regen!
De Reetzweters hadden het op een bepaald ogenblik over de après na de tocht in Kapellen! Ik heb hen daar toen inderdaad ook gezien! Ik heb zelden zo hard gelachen als toen! Wanneer toen de polonaise werd aangevat, maar dan boven op de tafels, was het tijd om de stekker uit te trekken!
Toen ik vertrok werd ik buiten aangesproken door een medewerker van WTC Woensdrecht die me vertelde dat er daarnet een slotvaste bike gestolen was! Het stelen van fietsen bij toertochten wordt een echte plaag in deze
streek! Ze worden zelfs gestolen met fietsdrager en aanhangwagen incluis!
Opnieuw de 15 km huiswaarts aangevat. Vertrokken via de waadplaats, met opnieuw natte voeten, en het stuk van de rit door de zandgroeve in de andere richting gereden tot ik op de Putseweg arriveerde. Ik was zodanig moe dat ik op de terugweg zelfs verzaakt heb aan de halve gebraden kip van het kraam op de grens in Putte die ik gewend ben van daar ter plekke op te peuzelen.
Zonder regen thuis geraakt, maar tijdens het schoonmaken van de fiets werd ik geplaagd door stortbuien en door de wind bijna uit mijn schuilplaats geblazen. Ondanks het sombere weer en het afzien toch genoten van deze knappe rit.
Op het verbindingsstuk van Calfven tot Ossendrecht na bijna uitsluitend doorheen de lokale bossen en heide vlakten, in een speeltuin die geliefd is door bikers langs beide zijden van de grens. Het was ook plezant van verschillende bekenden te zien, ook al was het dan maar even!
StrammerMax
Ik vond de 45 km van de blauwe pauw, hele goeie kilometers! Vergelijkingen wil ik niet maken een ieder doet zijn best. Het was een heel mooie rit, mooi droog in het bos, toch nog zwaar parcours, en een prima
organisatie en op t eind nog gauw ff natte sokken gehaald.
Heb me weer kostelijk geamuseerd, tocht is een beetje slachtoffer van zijn succes, het file-rijden bij elke hindernis irriteerde me wel maar met dit parcours voor de wielen liet ik het mezelf niet toe om hierover te zagen. Wél was de keuze snel gemaakt om af te slaan voor de 25km (= super rustig) en daarna de 45km eraan vast te plakken. Ik begon dan aan de 45 om 10u30 en had het ganse singletrack - rijk voor mij alleen. Genieten! De bevoorrading vond ik keurig in orde, wat moet je nog meer hebben eigenlijk ?
Bepijling perfect, seingevers overal, vriendelijke mensen, het was weer een toppertje daar in Ossendrecht. Ondanks de weinige hm's kruipt het parcours toch stevig in de benen met de afwisseling technische stukjes, mulle heidegrond en heuveltjes. Na een dikke 3u fietsen ging het lichtje uit en kon ik tevreden naar huis rijden. Heb één van de mooiste tochten van het jaar gereden.
De opkomst was behoorlijk vanmorgen, durf geen schatting te doen, maar minimaal 1500 man volgens mij.
Een uurtje geleden terug thuis aangekomen met bijna 80km op de teller. Het was wederom een erg mooie tocht met van alles erin.
Gelukkig weinig last van file rijden gehad, dat was vorige week in Zoersel wel anders!
Het parcours lag er geweldig bij ondanks de regen van gisteren. Heb genoten van het begin tot het einde! Mannen bedankt. Volgend jaar weer en hopelijk onder de zelfde omstandigheden...
Gestart nog voor het echt licht werd, en direct het bos in! Ondanks de regen van gisteravond, een perfect aangenaam berijdbaar parcours. Dat is de reden waarom ik naar hier kwam.
Dus vroeg vertrokken voor de 45km, geen files gehad, onderweg, ondanks de perfecte afpijling, toch nog verkeerd gereden, en dus 5km extra bosplezier.
Daarna de 25km ook gereden, ook zonder files, maar het parcours, de zachte ondergrond, zorgde er wel voor dat ik nu uitgeteld naar de veldrijders op tv aan het kijken ben..
Voor de organisatoren: De voetwassing op het einde was zeker geen meerwaarde. ..
In het begin fileleed maar misschien daarom leuker want dan neem je dikwijls moeilijker stukken om toch voorbij te gaan , veel toffe kombochten die je kort neemt of lang wanneer je niet moet inhalen. Ach ik kan er mee leven.
Maar was het maar terug marathontime, wedstrijdrijden bedoel ik, dan heb je die plezante inhaalraces niet heel de tijd, ja zeg. Voor de rest qua parcoir supertof!!
Prachtige toer gereden vandaag bijna alle km in het bos, zalig, er zijn heel veel streken waar ze jaloers zijn op deze mogelijkheden. Het weer was ook zeker een meevaller, bevoorrading zeker ok. Maar waarom toch geen
bewaakte fietsstalling zoals op de meeste plaatsen verderweg, het scheelt misschien 4 mensen in de organisatie. Nog een paar jaren en er is geen après meer nodig, iedereen wordt bang met die fietsdiefstallen!
Vanmorgen kennis gemaakt met eerst tt in deze streek en me geen moment beklaagd! Hier gelezen van offroad percentages van 95 pc, ik neem dit altijd met korreltje zout, maar zal idd niet veel gescheeld hebben.
Vlotte inschrijving, geen immens lange wachtrijen aan de toiletten, nog even goeiedag zeggen aan de Just Ridin buren en hup direct de bos in.
Aan het slootje ff filen, maar dan was het bollen, van bocht naar bocht, met diverse heuveltjes in verschillende zandsoorten en afgewerkt met nog een extra boomworteltje om het af te maken.
Aan ravi had ik al het gevoel was ik anders maar na 40 km heb ofzo, rug begon op te spelen van de intensiteit maar blijven genieten.
Amper modder en twee uur en een half fun fun fun, althans voor mij toch. Ah ja er werd gezegd ook voor beginners, heb er toch paar serieus stoten zien uithalen, op het einde bij de oversteek van de asfalt baan ook nog eentje maar kon daardoor wel met open track de bos in.
Nog een puntje, blijkbaar werd er hier niet echt bij het passeren "gesproken", en dan zat er nog iemand te vloeken omdat ik de ideale lijn hield en die niet kon passeren.
Ik volg alleszins de kalender op van deze streek, de moeite en niet ver van bij mij thuis. Amper modder en volop singletrack, en me echt nog eens geamuseerd zoals het moest.
Super tocht gereden, wel in het begin iets te druk, maar dat kon de pret niet derven. Veel meer bergjes zijn er niet te vinden in de streek, en bolde eigenlijk heel goed. Seingevers waren top, alsook de bepijling.
Rond na 2u10 en toch wel met redelijk zware benen. Ben wel niet door het water gereden.
Afgelopen zondag ook deze schitterende tocht gereden. Dit omdat ik een paar weken daarvoor erg genoten heb van de tocht vanuit Woensdrecht. En zeker nogmaals deze mooie omgeving wilde aandoen. Vond het nog best een taai tochtje toch ...ondanks dat ie er geheel niet slecht bij lag.
Voor dat stuk in de polder met wind vol op de kop was kl*te, dan vang ik toch veel wind met mijn postuur.
Maar nogmaals schitterend gebied en schitterende tochten.
Verslag van StrammerMax
Na enkele drukke werkweken met weinig slaap, een personeelsfeest ter gelegenheid van het eindejaar en de opruim daarvan daags nadien, was ik ook op zaterdag laat thuis. Omdat hij veertien dagen ongebruikt had
stilgestaan en ik voordien al de indruk had te maken te hebben met een trage leegloper, bij thuiskomst mijn fiets nog eens geïnspecteerd.
Inderdaad, de achterband stond zo plat als een vijg! Meteen maar een nieuwe binnenband gestoken. De oorzaak van het lek bleek een metalen doorn te zijn die de buitenband had doorboord. Voor de zoveelste keer op rij lag ik weer pas laat in mijn bed! Na hooguit vier uren slaap op zondag m’n bed uit om deel te nemen aan de toertocht van WTC Woensdrecht in het vlak over de Belgisch-Nederlandse grens gelegen Ossendrecht.
Wakker worden duurde lang en om 8.30 u thuis met de bike vertrokken, deze keer via de fietspaden langsheen
de grote baan door het gehucht Putte langs beide kanten van de landsgrens.
Het kraam met de gebraden kippen was al present! Daar staken drie bikers van V’lox me voorbij en op het fietspad langsheen de Putseweg kreeg ik nog groepjes en enkelingen te zien die onderweg waren naar de start. Ook auto’s met bikes reden in de richting van de Volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinen alwaar de tocht startte vanuit het Restaurant De Blauwe Pauw.
Toen ik daar toekwam vertrok een groepje mij bekende bikers, waaronder Berten, Dennis en Jan. Aan de start was het nog steeds bijzonder druk, maar de inschrijving verliep vlot. De hemel zag grijs, het weer was somber en we konden enkel maar hopen op een droge rit.
Om 9.25 u op weg. De tocht dook achter De Blauwe Pauw meteen de bossen in en eigenlijk zouden we er nauwelijks nog uit komen! We kregen al direct een resem singletracks voor de wielen die ons naast het Mollercollege voerden en door de plaatselijke bossen.
Er ontstond op enkele plaatsen file omwille van de drukte en het feit dat er ook enkele groepjes onderweg waren die kinderen bij hadden en ook een jonge vader met zijn nog kleine zoon.
De kinderen raakten soms niet over de bultjes. Dat was wat vervelend, maar daar kan je je niet boos over maken! Al goed dat de kinderen het niet aan hun hart lieten komen, want een kind dat te veel opgejaagd wordt tijdens de eerste tochtjes houdt het daarna misschien voor bekeken! We passeerden ook de bekende “put” naast een prikkeldraad, een plaats waar het pad doorsneden wordt door een beekje.
Ik had ’s ochtends al wat pijn in de hiel van m’n rechtervoet en bij het uitklikken voor de file aan de put voelde ik een pijnscheut en binnenin het gevoel als van een elastiek die doorknapt!
Ik veronderstel wel dat er geen pees of spier gescheurd is, want dat ik dan niet meer had kunnen gaan, staan of rijden! Het zal eerder een spierverrekking zijn. Het deed in geen geval deugd!
Bospaadjes voerden me na 4 km tot aan de omheining van De Luchtballon, een voormalig legerterrein in Calfven dat omgebouwd is tot vakantieverblijf voor kinderen met astma. Een kilometer verder reden we over de natte bospaden in de buurt van de kleurrijke nieuwbouw van het Mollercollege.
Ter hoogte van enkele wortels ligt daar een waar modderbad! Toen ik me er even aan de kant zette, passeerden daar drie Weetabix-Watjes waarmee ik enkele weken geleden een memorabele après beleefde na de toertocht in Kapellen! Na de modderige passage van deze strook bos reden we over door de regen gebluste zandpaden in een heidelandschap. Om daarna weer singletracks te treffen in de bossen.
De hemel werd nog grijzer en het was donker in de bossen. Intussen was het op de paadjes gelukkig minder druk geworden en reden de bikers verder uit elkaar zodat ieder zijn geliefkoosde tempo aan kon houden.
6,50 km om 10.00 u.
Omstreeks 7,50 km hoorde ik in de verte honden blaffen, kwam de omgeving me bekend voor en reed ik inderdaad voorbij de visvijver van ’t Spanjooltje.
Er was daar iemand in de weer met een kruiwagen! In de buurt is ook ergens een hondenschool, wat het blaffen verklaart. We raakten de bewoonde wereld van Calfven, want tussen de bomen door zag ik de zandwegen liggen langs dewelke asfalt fietspaden zijn aangelegd, afgeboord met witte paaltjes. 9 km omstreeks 10.15 u.
We vervolgden de rit over de bospaden van De Vluchtheuvel, passeerden weer het aan het bos grenzende terrein van De Luchtballon en kregen een korte maar nijdige klim voorgeschoteld.
Omwille van de pijn in mijn enkel leek het me verstandiger van even te voet naar boven te lopen om te vermijden van mij nog meer te forceren! Even verder stond een trio langs de kant, waarvan eentje met een gebroken ketting die de klim niet had overleefd!
Na 10,50 km kwamen we even terug uit de bossen tevoorschijn en reden we gedurende een kilometer over het asfalt fietspad naast een zandweg van Calfven naar Ossendrecht. Tot 12,75 km gebruikten we dan de off-road-ring rond Ossendrecht, een grasspoor dat aan de rand van de open velden omheen het dorp loopt!
Ik heb dit pad al in alle weersomstandigheden bereden: droog, nat en doorheen pakken opgehoopte sneeuw! Halverwege werd ik aangesproken door een man die zich afvroeg of hij geen splitsing had gemist, want hij had gemerkt dat hij terug in Ossendrecht was.
Hij vreesde waarschijnlijk een stuk van de toer te zullen missen! Maar er was nog geen splitsing geweest!
Ik vermoed dat dezelfde man me ruim na de bevoorrading nog eens ingehaald heeft.
Het ging daarna nog eventjes de velden in waar we af te rekenen kregen met veel tegenwind.
Toen we de achterzijde van enkele huizen passeerden werd ik toegeroepen door een passerend biker.
Ik vermoed dat hij VanBiLL.com was. Na een lang, winderig, bij momenten relatief slijkerig stuk doorheen de open velden bereikten we omstreeks 15 km het bosgebied Stoppelbergen wat we in reden naast de ingang van de camping Athena.
10.45 u. Paden en singletracks werden ons deel in het door bikers geliefde Stoppelbergen op de grens tussen het Nederlandse Ossendrecht en het Belgische Zandvliet en Berendrecht. Op 17 km van de start trof ik daar midden in het bos om 11.00 u dan toch de splitsing tussen de routes van 25-35 km en 45 km.
Gekozen voor de langste toer. Vanaf daar trof ik een aantal bekende paadjes die ook deel uitmaken van een eigen plaatselijk rondje dat ik hier enkele jaren geleden vanaf het kasteel Ravenhof in Stabroek leerde rijden.
Op mijn weg trof ik een koppel wandelaars met een worst op pootjes die ik met enige behendigheid diende te ontwijken, want deze hot-dog zonder mosterd liet zich niet intimideren door passerende bikers! Omstreeks 21 km passeerde ik de Antwerpse sportvelden aan de camping De Watertoren in Berendrecht en ging het de singletrack in het donkere dennenbos op.
Deze eindigt met een stevige klim waar dan nog enkele dikke wortels over het pad liggen. Er volgden nog enkele mij bekende paadjes in de bossen die aansluiten achter het Moretusbos waarin het kasteel Ravenhof op de landsgrens gelegen is.
Op 24 km volgde de mooie singletrack waarop enkele kleine klimmetjes liggen. Vroeger was deze plek nog veel knapper, maar de eigenaar heeft hier een jaar of twee geleden een aantal bomen opzettelijk geveld en laten liggen! Joost mag weten waarom! Tegen motorcrossers? Tegen mountainbikers? In ieder geval was de knappe omgeving hierdoor naar de bliksem! Er staan nergens borden dat dit gebied privaat eigendom is! Kort na het vellen van de bomen ontstonden trouwens al nieuwe paadjes, dus de mountainbikers lieten er zich niet door tegenhouden.
Op dit ogenblik heeft er zich al een zeer duidelijke nieuwe singletrack ontwikkeld! Allicht door de vele voorgangers tijdens deze toertocht, maar ook door lokale bikers die op eigen houtje door deze bossen rijden. Na het stuk met de omgehakte bomen kwamen twee knappe bulten om te beklimmen en lekker weer naar beneden te bollen! Inclusief enkele uit de kluiten gewassen wortels! 24 km om 11.30 u.
Mijn plaatselijk rondje gaat na de bulten linksaf, maar nu dienden we rechtsaf te slaan en na nog een stukje singletrack bereikte ik het bospad dat doorheen een brede open strook naast een diepe gracht loopt. Op 25 km passeerde ik weer de plek aan de houten slagboom waar we het op Belgisch grondgebied gelegen deel van Stoppelbergen waren in gereden.
De in het opvallend gele regenjasje gestoken biker die me begroette en die de lus Stoppelbergen nog diende aan te vatten bleek Jari te zijn! Dat opende perspectieven, want dat betekende dat ik zo’n 8 km voorsprong had en wij elkaar dan misschien bij aankomst zouden te zien krijgen! Er waren wel een paar clubmakkers op pad, maar die waren vroeger vertrokken en de kans dat ik hen nog zou zien was daardoor klein.
Even verder werd ik in een zanderig pad aangesproken door een jonge knul in Fidea-uitrusting met de vraag of ik geen inbussleutel bij had. Het zadel van zijn fiets stond los. Het stond inderdaad wel heel erg los! Zo kwam mijn multitool weer van pas om anderen verder te helpen. Het heeft al meer gediend om anderen uit de nood te
helpen dan dat ik het zelf gebruikt heb!
Via de zandweg bereikte ik weer een paadje dat deel uitmaakt van mijn eigen rondje en dat uitkomt op een zanderige open vlakte. Zelfs nu lag er nog los zand in het klimmetje naar de zitbank die er niet meer bleek te
staan. Er volgden zanderige singletracks en paden en na een lusje kwamen we aan een klimmetje weer uit in de buurt van de verdwenen zitbank. Daar ging het linksaf tot ik arriveerde aan het pad dat achter de omheining van de politieschool loopt.
Linksaf op dit pad dat er vrij nat bij lag met enkele ferme plassen, vooral naar het einde toe. Maar het viel nog mee, want ik heb het op die plaats al veel erger geweten. We dienden het geruime tijd te volgen en arriveerden aan de bevoorrading die opgesteld stond voor de hoofdingang van de politieacademie op 28 km van de start. 12.00 u. er was sportdrank en bouillon om te drinken, wafels en krentenbollen om te eten.
Ik had honger en heb maar liefst drie van die krentenbollen naar binnen gewerkt en doorgespoeld met zoete sportdrank! Tien minuten later was ik weer op weg.
Aan de school ging het linksaf een straat in en even verder rechtsaf een rechte singletrack door het bos op. Even verder hielpen seingevers ons de Putseweg over en trof ik de splitsing tussen de 25 km en de 35-45 km op 29,50 km van het vertrek. We reden nu in de bossen van de Groote Meer over mij onbekende paden met kort na de aanvang een vrij vettige strook.
Mijn conditie was nul en ik werd zelfs ingehaald door een vader met zijn zoontje die ik aan de stop had zien toekomen. Omstreeks 32 km reed de tocht over een knappe heidevlakte en volgde de doortocht van imposante
dennenbossen over bredere paden en tracks. We reden er voorbij de zanderige militaire oefenterreinen op de vrij toegankelijke Ossendrechtse Heide.
Een breed pad voerde me langsheen de heide tot ik ter hoogte van een meertje omstreeks 36 km een open landschap in dook. Dit gebied werd enkele jaren geleden kaalgekapt. We kregen de mooie singletrack die zich
door hoog en thans dor geworden gras voort slingert en evenwijdig loopt met een zandweg over de heide. Na een lastig pad met veel mul zand bereikte ik opnieuw de bossen waar we bredere wegen voor de wielen kregen.
39 km om 13.00 u.
Op één van de bospaden werd ik ingehaald door Jari. Terwijl we enkele woorden wisselden zag ik dat we gevolgd werden door nog een biker met een geel jasje. Ik had het moeilijk om te blijven volgen, de biker stak voorbij en bleef in het wiel van Jari hangen. Beiden hingen in de verte achter een biker in een wit jasje. Op 41 km kwam het bospad uit op de Putseweg tegenover het Puts Molentje op het kruispunt richting Ossendrecht.
Jari en de twee andere bikers stonden er te wachten. We dienden de grote weg even te volgen en zoals ik verwacht had even verder over te steken om tussen twee betonblokken die daar sinds enige tijd liggen het bos in
te duiken. Daar kregen we een bekende singletrack die door vele tochten in de andere richting wordt bereden. Ik hoorde voor me het piepen van remmen in het bos en de reden kwam snel. Nu konden we immers lekker naar beneden rijden op de plek waar anders ferm dient geklommen te worden. Ik ben er nog nooit al rijdend tot helemaal boven geraakt.
Ooit had zich op deze plek tijdens een toertocht een fotograaf opgesteld en dat was mede de oorzaak van een file zoals ik ze nog zelden op toertochten heb meegemaakt! Ik denk dat ik toen zeker een kwartier heb staan
aanschuiven!
We bereikten de singletrack die zich op een hoogte door het bos slingert en van waaraf men een knap uitzicht heeft in de diepte over de voormalige zandgroeve van Ossendrecht. Er stonden kerels met quads op het
uitkijkpunt. Na een afdaling door losse zavel konden we genieten van de mooie singletrack die zich door struikgewas slingert en er evenwijdig loopt met een zandweg door de bossen omheen de groeve. Eens weer in het open veld werden we naar de Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinenlaan geleid, maar alvorens die te kunnen kruisen dienden we nog door een beek te rijden.
Daar was een betonnen waadplaats geconstrueerd. Ik heb het geriskeerd van er door te rijden, er was weinig alternatief, en mijn vrees dat het water dieper zou zijn dan wenselijk is, bleek gegrond. Met natte schoenen en sokken tot gevolg. Want tegen zo veel water zijn zelfs waterdichte sokken niet bestand.
Zoals te verwachten doken we aan de overkant van de straat naast een eenzaam huis in renovatie opnieuw de bossen in en werden we over de enkele stevige bulten die daar liggen gejaagd. Via een bospaadje bereikte ik
omstreeks 13.30 u De Blauwe Pauw.
De biker die ik daarstraks in het wiel van Jari had zien rijden bleek diens maat en werkmakker te zijn. Na onze fietsen vastgelegd te hebben binnen nog een frisdrank gedronken. Berten en Jan zaten er nog in het gezelschap van Rubber-12, Ward en enkele andere bikers. Dennis stond aan de toog voor een bestelling en was zo tevreden van mij te zien dat hij na het handjes schudden door een onhandige beweging de fles en de twee glazen die al op het dienblad stonden weer op de tap keilde! Met glasgerinkel, een kapot glas en ter ziele gegaan gerstenat tot gevolg!
Nog even bij Jari en diens maat gezeten aan een tafel waar ook enkele Reetzweters zaten! Uit de Antwerpse gemeente Reet! Ook de moeder en vriendin van Jari hadden een kleinere rit gereden, maar waren intussen al huiswaarts vertrokken. Toen Jari en Rubber-12 huiswaarts vertrokken begon het te regenen. Nog even terug naar binnen om wat te bekomen van de vermoeiende rit, te wijten aan mijn lamentabele conditie en te schuilen voor de regen!
De Reetzweters hadden het op een bepaald ogenblik over de après na de tocht in Kapellen! Ik heb hen daar toen inderdaad ook gezien! Ik heb zelden zo hard gelachen als toen! Wanneer toen de polonaise werd aangevat, maar dan boven op de tafels, was het tijd om de stekker uit te trekken!
Toen ik vertrok werd ik buiten aangesproken door een medewerker van WTC Woensdrecht die me vertelde dat er daarnet een slotvaste bike gestolen was! Het stelen van fietsen bij toertochten wordt een echte plaag in deze
streek! Ze worden zelfs gestolen met fietsdrager en aanhangwagen incluis!
Opnieuw de 15 km huiswaarts aangevat. Vertrokken via de waadplaats, met opnieuw natte voeten, en het stuk van de rit door de zandgroeve in de andere richting gereden tot ik op de Putseweg arriveerde. Ik was zodanig moe dat ik op de terugweg zelfs verzaakt heb aan de halve gebraden kip van het kraam op de grens in Putte die ik gewend ben van daar ter plekke op te peuzelen.
Zonder regen thuis geraakt, maar tijdens het schoonmaken van de fiets werd ik geplaagd door stortbuien en door de wind bijna uit mijn schuilplaats geblazen. Ondanks het sombere weer en het afzien toch genoten van deze knappe rit.
Op het verbindingsstuk van Calfven tot Ossendrecht na bijna uitsluitend doorheen de lokale bossen en heide vlakten, in een speeltuin die geliefd is door bikers langs beide zijden van de grens. Het was ook plezant van verschillende bekenden te zien, ook al was het dan maar even!
StrammerMax
