3 x op één dag de Mont Ventoux beklimmen.
Toen we in 2011 met de Vliegbasis Woensdrecht voor stichting Vlinderkind de Mont Ventoux gingen beklimmen, ontstond er bij mij al het idee om alle 3 de beklimmingen van de Mont Ventoux op één dag te gaan doen. Ondertussen heb ik hem al 5 keer beklommen maar nooit vaker dan 2 keer op één dag. Vanwege onze vakantie in de Vaucluse, zag ik mijn kans schoon.
Maandag 22 juni was het zover, de weersverwachting was goed. Zomerse temperatuur en weinig wind. Ik vertrok om 08:30u vanaf de camping le Pastory ongeveer 1,5 km van de startstreep in Bédoin. Het was inmiddels al 24°C.
De beklimming vanuit Bédoin is 21,5 km lang, met 1610 hoogtemeters met een gemiddelde stijgingspercentage van 7,5%.
Beklimming vanuit Bédoin.
De eerste 5 km was het stijgingspercentage niet hoger dan 4 à 5 procent. Na een haarscherpe bocht in het dorp Saint-Estevé begon de echte klim. Meteen verdween de weg het bos in met een stijging die varieert tussen de 9% en 11%. Aan het eind van het bos ligt le Chalet Reynard op 1400 m. Hier stond Alie (mijn vrouw) klaar met een rugzak met water, repen en een banaan en vulde mijn lege bidons bij.
Vanaf hier is het nog 6 kilometer naar de top van de Ventoux door het welbekende maanlandschap. De weg slingert over de flank van de Ventoux, waarbij je het weerstation langzaam dichterbij ziet komen. Het stijgingspercentage van de komende 5 kilometer ligt tussen de 6% en de 8%. Het is geheel afhankelijk van de weersomstandigheden hoe zwaar dit stuk is. Waait het hard en heb je wind tegen, is dit stuk zwaarder dan het bos. Gelukkig staat er niet veel wind.
Ongeveer 1 1/2 kilometer onder de top ligt aan de rechterhand het monument van Tommy Simpson. Vanaf hier tot aan de top is stijgingspercentage 11%. Met name het stuk na de laatste bocht naar rechts langs het witte weerstation is erg steil.
Afdaling naar Maulancène.
Een fantastische afdaling. Het begint meteen goed steil als je langs de zwarte pistes van het skigebiedje Mont Serein naar beneden knalt, daarna gaat de weg in lange halen door. Normaal gesproken kun je hier makkelijk en razendsnel dalen, maar op het lange rechte stuk waren ze bezig het wegdek opnieuw te asfalteren. Hierdoor was er maar één rijbaan beschikbaar. Opletten dus, vooral voor passerende auto`s, waardoor er voor de fietsers weinig ruimte overbleef. Tijdens de afdaling genoot ik van een fantastisch uitzicht op de omliggende gele en rode heuvels. Aan het eind nog een paar mooie bochten en je bent in Maulancène.
Nadat ik mijn bidons weer bijgevuld heb, een banaantje en een reep heb gegeten, kan ik aan de volgende beklimming beginnen.
Beklimming vanuit Maulancène.
De beklimming vanuit Maulaucène is 21,2 km lang, 1570 hoogtemeters met een gemiddelde stijgingspercentage van 7,5%.
Volgens zeggen is de klim vanuit Maulaucène makkelijker dan die vanuit Bédoin, maar mijn ervaring is anders. De klim verloopt onregelmatiger dan de klim vanuit Bedoin.
Steile stukken, erg steile stukken, wisselen zich af met stukken van 5%. Met name het middenstuk is pittig ook vanwege de wegwerkzaamheden. Kort tegen de middenlijn aanrijden, zodat de auto’s nog konden passeren. En of het nog niet zwaar genoeg was, steeds bleven er steentjes aan m`n wielen plakken, die ik er dan met m`n fietshandschoentjes af probeerde te vegen. Tijdens deze klim had ik en vele andere fietsers veel last van grote zwarte vliegen, die als een zwerm om mij heen bleven vliegen.
Het venijn van deze klim zit hem echt in het midden. Vanaf ongeveer kilometer 10 is het keihard knokken. De steilte vliegt omhoog en in zeer lange stukken tot 11%. Het duurde heel lang voordat de 11% op mijn GPS verdween. Er leek geen eind aan te komen. Als je eenmaal bij het skigebied de bocht indraait volgen na een klein stukje vals plat de laatste kilometers, welke weer flink omhoog gaan. Tussen de 7 en 10 procent gaat het door tot aan de top, met twee hele mooie bochten in het maanlandschap.
Eenmaal op de top dacht ik: zo dat is nummer twee. Ik liet mij fotograferen met mijn mobieltje door een toerist. Toen hij zag dat ik 2 vingers omhoog stak, riep hij de 2e keer? Je bent gek! Nou en er komt ook nog een derde keer zei ik toen met een big smile. Ik bedankte hem en stapte weer op mijn fiets om vervolgens af te dalen naar Chalet Reynard, waar Alie op mij wachtte. Het was daar inmiddels 26°C. Daar aangekomen hou ik een korte pauze om 2 pannenkoeken te eten en wat te drinken. Vul mijn bidons weer bij en mijn rugzak met eten en water om vervolgens verder af te dalen naar Sault.
Afdaling naar Sault
Vanaf Chalet Reynard is het nog 20 km afdalen naar Sault. De eerste 7km varieert van 1,5 tot 3,5% en moet ik nog behoorlijk bijtrappen om redelijk snel af te kunnen dalen. Ook is het iets meer gaan waaien wat mij tegenwerkt. Daarna varieert het van 4,5 tot 6,5%. Aan het eind vlakt het verder af en daarna krijg je nog een klimmetje van ongeveer 9% voor je kiezen. Sault ligt namelijk iets hoger, op 765 meter, dan het laagste punt van de beklimming van de Ventoux vanaf deze zijde.
Beklimming vanuit Sault
De beklimming vanuit Sault is 26 km lang, 1220 hoogtemeters met een gemiddelde stijgingspercentage van 4,7%.
Het eerste deel van de klim geeft mooie vergezichten over de voor deze streek beroemde lavendelvelden. Het onlangs vernieuwde, gitzwarte asfalt is een ongekende luxe. Ik krijg aansluiting bij een groepje van 5 fietsers, die ook aan hun 3e beklimming bezig zijn. We raken aan de praat en zo vliegen de kilometers voorbij, terwijl we toch al hele tijd 5% stijgen. Als ik uiteindelijk weer bij Chalet Reynard aan kom, moet ik stoppen om mijn bidons bij te vullen. We zitten hier op 1400 meter hoogte en het is 26,5°C. Nog 6 km voor de boeg, dezelfde 6 km als die van de klim vanuit Bédoin. Ik rij de laatste 3 km iets langzamer naar boven dan de allereerste keer. Het stuk van 11% wordt nu erg zwaar, maar ik weet dat ik er bijna ben. Even later bereik ik de top en zie daar de andere fietsers weer. We feliciteren elkaar en zegt één van hen tegen mij, zo nu ben jij ook een malloot.
Als je 3 x op één dag de Mont Ventoux hebt beklommen behoor je (mits je hebt ingeschreven) tot de club Confrérie des Cinglés du Ventoux of te wel malloot van de Mont Ventoux.
Nu nog de afdaling naar de camping in Bédoin en de monstertocht zit erop.
Afdaling naar Bédoin.
Het is nu een stuk minder druk met auto`s en fietsers, waardoor ik met een stevig tempo afdaal naar Chalet Reynard, waar Alie op mij zit te wachten. De afdaling vanaf Chalet Reynard gaat weer verder door het bos. Persoonlijk vind ik het een hele mooie afdaling, waar je ook hard naar beneden kunt. Het voordeel om met een GPS af te dalen is dat je kan zien wanneer er scherpe bochten komen. Als ik in Saint-Estevé aan kom stop ik even om mijn windjack uit te trekken, om vervolgens verder af te dalen naar Bédoin.
Om 17:15u ben ik weer op de camping, met een heel voldaan gevoel en een pijnlijk achterwerk na 4343 hoogtemeters, 139 km en 7:36:09 fietsen.
Maandag 22 juni was het zover, de weersverwachting was goed. Zomerse temperatuur en weinig wind. Ik vertrok om 08:30u vanaf de camping le Pastory ongeveer 1,5 km van de startstreep in Bédoin. Het was inmiddels al 24°C.
De beklimming vanuit Bédoin is 21,5 km lang, met 1610 hoogtemeters met een gemiddelde stijgingspercentage van 7,5%.
Beklimming vanuit Bédoin.
De eerste 5 km was het stijgingspercentage niet hoger dan 4 à 5 procent. Na een haarscherpe bocht in het dorp Saint-Estevé begon de echte klim. Meteen verdween de weg het bos in met een stijging die varieert tussen de 9% en 11%. Aan het eind van het bos ligt le Chalet Reynard op 1400 m. Hier stond Alie (mijn vrouw) klaar met een rugzak met water, repen en een banaan en vulde mijn lege bidons bij.
Vanaf hier is het nog 6 kilometer naar de top van de Ventoux door het welbekende maanlandschap. De weg slingert over de flank van de Ventoux, waarbij je het weerstation langzaam dichterbij ziet komen. Het stijgingspercentage van de komende 5 kilometer ligt tussen de 6% en de 8%. Het is geheel afhankelijk van de weersomstandigheden hoe zwaar dit stuk is. Waait het hard en heb je wind tegen, is dit stuk zwaarder dan het bos. Gelukkig staat er niet veel wind.
Ongeveer 1 1/2 kilometer onder de top ligt aan de rechterhand het monument van Tommy Simpson. Vanaf hier tot aan de top is stijgingspercentage 11%. Met name het stuk na de laatste bocht naar rechts langs het witte weerstation is erg steil.
Afdaling naar Maulancène.
Een fantastische afdaling. Het begint meteen goed steil als je langs de zwarte pistes van het skigebiedje Mont Serein naar beneden knalt, daarna gaat de weg in lange halen door. Normaal gesproken kun je hier makkelijk en razendsnel dalen, maar op het lange rechte stuk waren ze bezig het wegdek opnieuw te asfalteren. Hierdoor was er maar één rijbaan beschikbaar. Opletten dus, vooral voor passerende auto`s, waardoor er voor de fietsers weinig ruimte overbleef. Tijdens de afdaling genoot ik van een fantastisch uitzicht op de omliggende gele en rode heuvels. Aan het eind nog een paar mooie bochten en je bent in Maulancène.
Nadat ik mijn bidons weer bijgevuld heb, een banaantje en een reep heb gegeten, kan ik aan de volgende beklimming beginnen.
Beklimming vanuit Maulancène.
De beklimming vanuit Maulaucène is 21,2 km lang, 1570 hoogtemeters met een gemiddelde stijgingspercentage van 7,5%.
Volgens zeggen is de klim vanuit Maulaucène makkelijker dan die vanuit Bédoin, maar mijn ervaring is anders. De klim verloopt onregelmatiger dan de klim vanuit Bedoin.
Steile stukken, erg steile stukken, wisselen zich af met stukken van 5%. Met name het middenstuk is pittig ook vanwege de wegwerkzaamheden. Kort tegen de middenlijn aanrijden, zodat de auto’s nog konden passeren. En of het nog niet zwaar genoeg was, steeds bleven er steentjes aan m`n wielen plakken, die ik er dan met m`n fietshandschoentjes af probeerde te vegen. Tijdens deze klim had ik en vele andere fietsers veel last van grote zwarte vliegen, die als een zwerm om mij heen bleven vliegen.
Het venijn van deze klim zit hem echt in het midden. Vanaf ongeveer kilometer 10 is het keihard knokken. De steilte vliegt omhoog en in zeer lange stukken tot 11%. Het duurde heel lang voordat de 11% op mijn GPS verdween. Er leek geen eind aan te komen. Als je eenmaal bij het skigebied de bocht indraait volgen na een klein stukje vals plat de laatste kilometers, welke weer flink omhoog gaan. Tussen de 7 en 10 procent gaat het door tot aan de top, met twee hele mooie bochten in het maanlandschap.
Eenmaal op de top dacht ik: zo dat is nummer twee. Ik liet mij fotograferen met mijn mobieltje door een toerist. Toen hij zag dat ik 2 vingers omhoog stak, riep hij de 2e keer? Je bent gek! Nou en er komt ook nog een derde keer zei ik toen met een big smile. Ik bedankte hem en stapte weer op mijn fiets om vervolgens af te dalen naar Chalet Reynard, waar Alie op mij wachtte. Het was daar inmiddels 26°C. Daar aangekomen hou ik een korte pauze om 2 pannenkoeken te eten en wat te drinken. Vul mijn bidons weer bij en mijn rugzak met eten en water om vervolgens verder af te dalen naar Sault.
Afdaling naar Sault
Vanaf Chalet Reynard is het nog 20 km afdalen naar Sault. De eerste 7km varieert van 1,5 tot 3,5% en moet ik nog behoorlijk bijtrappen om redelijk snel af te kunnen dalen. Ook is het iets meer gaan waaien wat mij tegenwerkt. Daarna varieert het van 4,5 tot 6,5%. Aan het eind vlakt het verder af en daarna krijg je nog een klimmetje van ongeveer 9% voor je kiezen. Sault ligt namelijk iets hoger, op 765 meter, dan het laagste punt van de beklimming van de Ventoux vanaf deze zijde.
Beklimming vanuit Sault
De beklimming vanuit Sault is 26 km lang, 1220 hoogtemeters met een gemiddelde stijgingspercentage van 4,7%.
Het eerste deel van de klim geeft mooie vergezichten over de voor deze streek beroemde lavendelvelden. Het onlangs vernieuwde, gitzwarte asfalt is een ongekende luxe. Ik krijg aansluiting bij een groepje van 5 fietsers, die ook aan hun 3e beklimming bezig zijn. We raken aan de praat en zo vliegen de kilometers voorbij, terwijl we toch al hele tijd 5% stijgen. Als ik uiteindelijk weer bij Chalet Reynard aan kom, moet ik stoppen om mijn bidons bij te vullen. We zitten hier op 1400 meter hoogte en het is 26,5°C. Nog 6 km voor de boeg, dezelfde 6 km als die van de klim vanuit Bédoin. Ik rij de laatste 3 km iets langzamer naar boven dan de allereerste keer. Het stuk van 11% wordt nu erg zwaar, maar ik weet dat ik er bijna ben. Even later bereik ik de top en zie daar de andere fietsers weer. We feliciteren elkaar en zegt één van hen tegen mij, zo nu ben jij ook een malloot.
Als je 3 x op één dag de Mont Ventoux hebt beklommen behoor je (mits je hebt ingeschreven) tot de club Confrérie des Cinglés du Ventoux of te wel malloot van de Mont Ventoux.
Nu nog de afdaling naar de camping in Bédoin en de monstertocht zit erop.
Afdaling naar Bédoin.
Het is nu een stuk minder druk met auto`s en fietsers, waardoor ik met een stevig tempo afdaal naar Chalet Reynard, waar Alie op mij zit te wachten. De afdaling vanaf Chalet Reynard gaat weer verder door het bos. Persoonlijk vind ik het een hele mooie afdaling, waar je ook hard naar beneden kunt. Het voordeel om met een GPS af te dalen is dat je kan zien wanneer er scherpe bochten komen. Als ik in Saint-Estevé aan kom stop ik even om mijn windjack uit te trekken, om vervolgens verder af te dalen naar Bédoin.
Om 17:15u ben ik weer op de camping, met een heel voldaan gevoel en een pijnlijk achterwerk na 4343 hoogtemeters, 139 km en 7:36:09 fietsen.
